به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگستان علوم اسلامی، مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) یک شنبه شب، نوزدهم آذرماه در دانشگاه امام صادق (ع) تهران برگزار گردید. در این جلسه حجت الاسلام و المسلمین استاد میرباقری به مبحث رزقهای معنوی ماه محرم و محافل سیدالشهداء پرداختند.
صوت سخنرانی استاد میرباقری + روضهوی در ادامه با اشاره به آیه
«فلینظر الانسان الی طعامه ای علمه» به منشأ و سرچشمه این ارزاق پرداختند و فرمودند: علم هم رزق است مانند طعام ولی رزقی باطنی. باید دید این رزق نورانی است یا تاریک است؟ منشاء و سرچشمه اش کجاست؟ اگر این علم از ناحیه معصوم است، نورانی است چون راهی است که خدا برای مردم برای کسب علم قرار داده است اما گاهی مردم به دنبال کسب این علم از راه غیر معصوم میروند که این علم تاریک است.
و در این زمینه روایت ذیل را مطرح کردند که:
«اسبغ علیکم نعمه ظاهره و باطنه»، (حیات و رزق همه موجودات اعم از ظاهری و باطنی از راه معصوم است)؛یعنی منشا رزقی که در بهشت هم به بهشتیان داده میشود ائمه اطهار هستند.
ایشان افزودند: تنها نعمت ولایت است که به خاطر اهمیت آن در روز قیامت سوال میشود و نه از نعمتهای ظاهری مانند خوراک. البته همه رزقهای مؤمن معنوی است. خداوند رزق مادی را به همه اعم از مومن و کافر میدهد، ولی رزق معنوی که دین، ایمان و به تعبیر بعضی روایات امر امام است تنها به کسی که دوستش دارد میدهد.
رئیس فرهنگستان علوم اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود به این مبحث پرداختند که رزق در مکانها و زمانهای خاصی داده میشوند، به طور مثال از جهت مکانی بعضی از رزقها در حرمهای ائمه که بیوتی هستند که خداوند به آنها عنایت ویژه دارد، داده میشود و یا از جهت زمانی ماه رمضان، رزق قرآن به طور ویژه داده شده و یا در ماه محرم رزق خاصی داده میشود.
استاد میرباقری در بخش پایانی سخنان خود به تبیین رزقهای معنوی خاص ماه محرم و محافل سیدالشهدا پرداختند و افزودند:
در جایی که روضه امام حسین به پا میشود هر روضه شعاعی از عمل امام حسین (علیه السلام) در روز عاشوراست، که حقیقتی تنزل یافته از عاشورای سال ۶۱ است که از عالم امام نازل میشود و سرچشمه آن حال امام است.
برای ورود به حقیقت عاشورا باید به بلای آن حضرت وارد شد که رزق این بلا، بکاء بر آن حضرت است.
ثمرات این بکاء تحول حال، بصیرت تاریخی و ایجاد صف و قتال و غلبه شیعه است و تجهیز کننده این مقوله امام سجاد است.
و اگر امام سجاد (علیه السلام) ۳۵ سال بر آن حضرت گریه نمیکرد باب بکاء بر سیدالشهدا برای همیشه بسته میماند.