پيشينه و جايگاه تدوين اسناد در سازمان

روشن است که شيوه پژوهش در دفتر مبتنی بر عناصری مانند تشکيل حلقه‌های مباحثاتی، بررسی ابعاد مختلف موضوع و ارائه بحث توسط استاد حسينی(ره) در جلسات اصلی و طی مسير «پيدايش، گزينش و تناسبِ احتمالات» به صورت گروهی به هنگام جلسه علمی بوده است.
محصول اوليه اين جلسات «گفتگو»، «صوتی» بود که در اين جلسات ضبط می شد. مهم ترين ميراث علمی استاد سيدمنيرالدين حسينی(ره) که محصول حداقل ۱۰ سال تلاش فردی يا جمعی ايشان در دهه پنجاه شمسی و ۲۰ سال تلاش سازمانی با محوريت ايشان در دهه ۶۰ و ۷۰ شمسی در اين مرکز بوده و هم اکنون نيز مهم ترين سرمايه علمی فرهنگستان محسوب مي‌شود، ۴۰۸۶ جلسه گفتگوی علمی است که در قالب حدود ۵۵۰۰ ساعت صوت از ايشان به يادگار مانده است.
از آنجا که محور فعاليت پژوهشی تمام گروه‌های علمی فرهنگستان، مباحث ارائه شده ايشان بوده است، از ابتدا ضرورت تدوين مباحث ايشان و تهيه «سند مکتوب» برای عمق بخشی به کار پژوهش، کاملاً واضح بود؛ به همين دليل از آغاز فعاليت سازمانی فرهنگستان تاکنون، «تدوين» اين جلسات (تبديل صوت به سند مکتوب) در کنار فعاليت علمی ـ پژوهشی گروه‌های علمی انجام می شد. تدوين اين اسناد به صورت کامل در مراحلی انجام میشود که اولين مرحله آن باعنوان سند اوليه و مراحل بعدی آن برای آماده‌سازی اسناد اوليه جهت نشر عمومی است که مهم‌ترين وظيفه مديريت تدوين اسناد است.

وظايف و مسئوليت‌ها

محور اول: تدوين اسناد اوليه علمی مرحوم استاد حسينی(ره) مطابق آئين نامه‌های موجود و آماده‌سازی آن ها جهت استفاده محققان و دانش‌پژوهان فرهنگستان علوم اسلامی؛
محور دوم: تدوين اسناد اوليه مکتوب از فعاليت‌های پژوهش، آموزش يا گزارش‌ها و ساير موارد مورد نياز در روند فعاليت‌های آموزشی، پژوهشی و ترويجی جاری فرهنگستان؛
محور سوم: ارائه خدمات رايانه‌ای ـ تايپ و تکثير ـ به گروه‌های علمی و اساتيد و محققان؛
محور چهارم: طراحی و پيگيری اجراء طرح جامع تدوين و تحقيق اسناد علمي استاد حسينی(ره) در تعامل با گروه‌های علمی، جهت انتشار عمومی کليه اسناد مورد نظر.